Je leert op zoveel verschillende dimensies tegelijkertijd. Het gevoel dat vooral blijft hangen, is er één van Ruimte. Een gevoel van aansluiten bij wie je bent, bij wat je al meebrengt, en vanuit daar meer, andere, nieuwe perspectieven te exploreren – met behulp van de docenten, van de medestudenten, je leermaatjes, je supervisiegroep, andere kleine groepen, de literatuur, filmpjes. Je wordt uitgedaagd, en kunt toch je eigen ritme behouden. Kortom, je doorleeft wat je coachee ook kan gaan doorleven. Een heel waardevolle opleiding, die ik, ook op persoonlijk vlak, niet wil missen.

In een van de lessen wordt benoemd dat anders zijn soms ook heel alleen of eenzaam kan voelen. Maar een van de docenten benoemt dat in alleen anders zijn het woord ‘alleen’ niet als eenzaam gezien hoeft te worden. Het kan ook gezien worden als eigenzinnig, ergens voor gaan staan, je droom durven najagen of opkomen voor jezelf of voor de ander. Het doet me denken aan de Think different reclame van Apple. Deze reclame gaat voor mij over alleen anders zijn. Terwijl je in een filmpje grootheden uit de geschiedenis voorbij ziet komen, hoor je de volgende tekst: “Here’s to the crazy ones. The misfits. The rebels. The troublemakers. The round pegs in the square holes. The ones who see things differently. They’re not fond of rules. And they have no respect for the status quo. You can quote them, disagree with them, glorify or vilify them. About the only thing you can’t do is ignore them. Because they change things. They push the human race forward. And while some may see them as the crazy ones, we see genius. Because the people who are crazy enough to think they can change the world, are the ones who do.” (bron: Apple commercial, 1997, Jobs, Clow, Segall, Tanimoto) Deze grootheden hebben ooit allemaal de moed gehad om alleen anders te zijn.

Ik ben bestuurlijk functionaris Veiligheidshuis en nu ook intern coach bij de Gemeente Groningen. Aan dat laatste heeft de opleiding bijgedragen. Ik kijk nu anders naar casuistiek Veiligheidshuis. Ik heb de opleiding als fijn ervaren met bevlogen docenten en studenten. Daarbij heeft mij meer bewust gemaakt over de impact van migratie. Ik ben zelfs Taalcoach geworden voor een Eritreese jongeman. Ik doe dit onvoorwaardelijk en met lol. Ook ben ik gaan schrijven voor onze prachtige glossy dorpskrant met een eigen rubriek: Land van herkomst. De interviews kan ik met al mijn opgedane wetenschap in gaan. Dit levert mooie portretjes op.